สวัสดีจ้ะลูก
วันนี้พ่อเดินกลับบ้าน เจอเด็กผู้ชายอ้วนๆ อายุสักชั้นประถมคนหนึ่ง กำลังอาละวาดใช้กำลังกับญาติๆ เขาอยู่ เด็กก็ใช้แต่อารมณ์กับกำลัง ผู้ใหญ่ก็ได้แต่ทำให้มันขำขันตลกให้อภัยกันไป
พ่อเห็นแล้วมันไม่สนุกเลยลูก
วัยเด็กเป็นวัยแห่งการใช้กำลังนะลูก เป็นช่วงชีวิตที่ลูกจะตัดสินปัญหาต่างๆ รอบตัวด้วยการใช้กำลัง และอารมณ์ ก่อนจะใช้เหตุผล และการเจรจา
พ่อก็เคยผ่านวัยแบบนั้นมาเหมือนกัน แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ก็ยิ่งคิดได้ว่า ไม่ควรเลย เพราะการใช้กำลังตัดสินปัญหาอะไร มีแต่จะทำให้คนอื่นเจ็บ และสุดท้าย เมื่อเราหวนย้อนคิดไปถึงมัน ตัวเราเองก็เจ็บในหัวใจทุกครั้ง เหมือนแผลเป็นที่ไม่มีวันหายนะลูก โดยเฉพาะธรรมชาติของคนเรา มักจะเลือกจำแต่สิ่งที่ไม่ค่อยดี ได้มากกว่าสิ่งที่ดี ยิ่งลูกทำอะไรไม่ดีมากเท่าไหร่ ลูกก็จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีแต่ความรู้สึกผิดต่อตัวเองและผู้อื่นมากขึ้นเท่านั้นนะลูก
ดังนั้น ถ้าลูกได้มาอ่านข้อความนี้ตั้งแต่ยังอายุน้อยๆ ก็นับเป็นเรื่องที่ดี
พ่ออยากจะบอกลูกว่า "ทำให้คนอื่นเจ็บ มันง่าย แต่ทำให้คนอื่นไม่เจ็บ มันยาก"
ถ้าทำได้ ให้ลูกเติบโตเป็นคนที่ทำให้คนอื่นไม่ต้องเจ็บ
คือลูกสามารถปกป้องคุ้มครองตัวเอง และผู้อื่นได้นั่นเองลูก
และถ้าเราสามารถทำให้คนอื่นไม่เจ็บได้ ลูกจะเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับตัวเอง และมีความสุขในจิตใจได้มากขึ้นจ้ะลูก
รัก
พ่อ
