พ่อต้องใช้เวลาเกือบ 10 วันทีเดียว กว่าจะเรียบเรียงและจัดระบบในหัวพ่อให้ได้ก่อนว่า พ่อควรจะเขียนอะไรต่อจากจดหมายทักทายอันแรก เพราะพ่อเองก็ไม่รู้ว่าลูกจะได้มาอ่านตอนอายุเท่าไหร่ อุปนิสัยใจคอลูกนั้นจะเป็นอย่างไร ลูกจะเป็นผู้ชายหรือเป็นผู้หญิง ก็เป็นเรื่องอันสุดจะคาดเดาได้
ดังนั้น พ่อจะเขียนเหมือนกระบวนการที่พ่อใช้คิดและแก้ปัญหาทั้งหมดในชีวิตของพ่อเลยคือ
- ตั้งโจทย์ให้ชัดเจน ว่าต้องการอะไร
- กำหนดกรอบ ว่าจะไปถึงจุดมุ่งหมายนั้นได้โดยมีเงื่อนไขอะไรบ้าง
- ลองพิจารณาหนทางที่จะทำนั้นสักสองทางเป็นอย่างน้อย
- นำแต่ละทางมาชั่งน้ำหนักดูข้อได้ข้อเสีย และผลกระทบต่อปัจจัยภายนอก
- ทำตามแผน และคอยปรับแผนให้ดีขึ้นเรื่อยๆ จนสำเร็จ
ด้วยกระบวนการที่พ่อพูดไปแล้วนั้น ทำให้พ่อคิดว่า ฉบับนี้ควรจะเขียนให้ลูกเข้าใจกรอบแนวคิด ที่พ่อจะใช้ในการคุยกับลูกทั้งหมดนับจากวันนี้ไป เพื่อเราจะได้เข้าใจกันได้ง่าย และตรงกันอย่างไม่คลาดเคลื่อน
เริ่มกันเลยนะลูก...
ถ้าจะให้พูดว่ากรอบของพ่อคืออะไร กรอบความคิดของพ่ออยู่ในแนวคิดแบบวิทยาศาสตร์+พุทธศาสนา+จิตวิทยา จ้ะลูก เพราะพ่อรู้ตัวมาตั้งแต่เด็กว่าพ่อใช้ชีวิตตามเหตุผล ไม่ใช่เด็กช่างเพ้อฝันสักเท่าไหร่นัก และจนโตขึ้น พ่อก็เลือกจะใช้ชีวิตตามหลักศาสนาพุทธแบบเถรวาท ซึ่งพ่อก็ได้ศึกษาและทำความเข้าใจมันอย่างดีแล้วเช่นกันแล้วจึงเชื่อ ซึ่งเรื่องพวกนี้ คงจะได้คุยกันในฉบับถัดๆไปนะลูก พูดตอนนี้คงจะยังไม่เหมาะนัก และจิตวิทยาคือศาสตร์ที่พ่อศึกษาเพื่ออธิบายพฤติกรรมของคนที่เราได้พบในชีวิต ซึ่งมันจะลงตัวเหมาะเจาะกับแนวคิดทางพุทธมากๆ เลยลูก
ตอนนี้ลูกแค่เข้าใจภาพรวมว่า สิ่งที่พ่อจะบอกต่อๆไป จะประกอบด้วยเหตุผล และวิเคราะห์ไปถึงสาเหตุของพฤติกรรมต่างๆ ทั้งของตัวเองและผู้คนรอบข้างด้วยจ้ะ แล้วลูกจะพบว่ามันสนุกมากๆ ที่ได้รู้ถึงที่มาที่ไปของสิ่งต่างๆในชีวิตลูก
และพ่อก็หวังว่าลูกคงจะสนุกเช่นกัน
รัก
พ่อ
