สวัสดีจ้ะ ลูกของพ่อ...
พ่อตั้งใจจะเขียน blog นี้มานานหลายปีแล้ว แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ทำสักที ซึ่งบางครั้งพ่อก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าพ่อจะรอทำไม
พ่ออยากจะเขียนจดหมายเหล่านี้ถึงลูกๆ ในอนาคตของพ่อ ทั้งๆที่ในวันนี้ (19/11/2554) พ่อเองก็ยังไม่ได้แม้แต่จะแต่งงาน หรือมีลูก เพราะเล็งเห็นไว้ว่า มีหลายอย่างหลายเรื่องเหลือเกินที่พ่ออยากจะสอน อยากจะพูดคุยกับลูก และถ้าไม่เริ่มเขียนตั้งแต่วันนี้ วันที่พ่อยังมีเวลา และสติปัญญาอันพร้อม พ่อกลัวว่าถึงวันนั้น วันที่ลูกเติบโตขึ้น พ่ออาจจะลืมเลือน หรืออาจจะไม่มีเวลาจะพูดคุยเรื่องต่างๆ ได้มากมายอย่างที่ใจพ่อคิด
พ่ออยากจะเขียนให้ลูกอ่านง่ายๆ เหมือนกำลังอ่านนิทาน หรือแบบที่เราคุยกันเล่นๆ เพราะพ่อไม่อยากจะเอาความเป็นพ่อทั้งหมด ยัดลงไปในตัวลูก ไม่อยากกำหนดว่า ลูกต้องอ่านหนังสือเล่มนั้น หรือเชื่ออย่างนี้ แต่สิ่งที่พ่อจะบอกต่อจากนี้ เป็นสิ่งที่พ่อผ่านมาแล้วทั้งสิ้น พ่อใช้ชีวิตของพ่อ ประสบการณ์ของพ่อ เรียบเรียงมาเป็นหัวข้อ เพื่อส่งต่อสิ่งที่ทั้งถูกและผิด เพื่อให้ลูกจะไม่ต้องลองผิดลองถูกเองมากจนเกินไปนัก
พ่อไม่รู้ว่าจนถึงวันที่ลูกได้มาอ่าน ลูกจะเติบโตไปสักแค่ไหน มีความคิดความอ่านเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อย พ่อก็หวังว่าสิ่งที่พ่อจะคุยกับลูกต่อๆไป จะมีประโยชน์กับตัวลูกเองในสักวัน
วันนี้คงพอแค่นี้ก่อน เอาไว้พ่อจะค่อยๆเขียนไปทีละเรื่องนะ
รัก
พ่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น